Mijn lieftallige partner, man, vriend, ja wat is nou precies de juiste omschrijving, als ik over hem praat noem ik hem vaak mijn man. Maar ondanks dat hij wel een man is, is hij nog steeds niet míjn man. Want het hoge woord is na al die jaren nog steeds niet gevallen. Maar hij dus, hij waar we de precieze definitie nog niet helemaal van gevonden hebben vind dat hij wel erg weinig positief naar voren komt in mijn blogs, en ondanks dat hij dat zelf nu benoemd heeft, moet ik eerlijk toegeven dat hij best af en toe een pluim verdiend.

Leestip; Ik wil ook een papadag!

Een blog voor Danny

Dus bij deze wijd ik mijn blog van vandaag aan hemmes, Danny dus. De man waar ik al een aantal jaar enorm gek op ben en af en toe, nou ja met flinke regelmaat eigenlijk ook stapelgek van word. De vader van mijn lieve maar eigenwijze vriendje, welke eigenschap hij trouwens overduidelijk van hemmes heeft. Maar hemmes over het algemeen niet toe zal geven.

Hemmes, die al jaren lang mijn rots is, mijn regelmaat in mijn chaos en mijn steun in moeilijke tijden. De gene die uit het niets kan uitbarsten en eigenlijk nooit sorry zegt. Maar er wel altijd is. Met wie ik ruzie kan maken zonder angst, omdat ik weet dat hij ondanks alle ups en downs waar we samen doorheen gaan, aan het einde van de rit er ten alle tijden zal staan. En waar ik na iedere achtbaan van momenten toch weer een stukje hoger mee eindig.

Mijn teammaatje!

Hemmes, waar ik een team mee vorm, een team wat soms wel eens schreeuwt en ruzie maakt, maar wel ten alle tijden voor 100% voor elkaar gaat. Mijn geheugensteun is, omdat ik altijd denk dat ik alles wel kan onthouden maar dat 9 van de 10 keer toch vergeet, en mijn wekker. Gewoon omdat ik dat gezellig vind. Omdat ik ’s morgens nog een kus wil voor hij in de auto stapt. En omdat ik hem stiekem ook gewoon mis als hij de hele dag aan het werk is.

Leestip; Wat heb ik een hekel aan je verjaardag

Verder heeft hemmes het echt niet altijd makkelijk met deze eerste klas autistische neuroot. Maar is hij op al die gekke eigenschappen en aparte trekjes waar die nu af en toe stapelgek van word toch echt zelf gevallen. En gelukkig maar. Want ik zou niet meer weten wat ik zonder hemmes zou moeten zelfs met al zijn nukken.

Daarnaast kan ik oprecht genieten van de blik in zijn ogen als hij naar Davy kijkt. En die 2 mannen samen vormen het belangrijkste uit mijn leven. En ik ben oprecht gezegend dat hun samen mijn gezin zijn.

"Zoals hemmes vaak zelf zegt; wij zijn net elastiek, Je kan het buigen, rekken, maar er zit geen einde aan en breekt niet."